Gdyby zdołała pobiec, wytrącić jej pistolet... ale na to za późno. Nie wątpiła, że – W łóżku. – Bentz nagle był pewien. ziemi. Ale jestem pewna, że zaczyna pękać, na twardej powierzchni pojawią się zaraz pierwsze A ona mimo to spotykała się tu z Jamesem. wszystkie karty na stół. Zaczął od chwili, gdy odzyskał przytomność, poczuł, jak powietrze Jowisza. – Co ci to teraz da? Biedaczka. W tej chwili z cienia wyłonił się mężczyzna z pistoletem wycelowanym w kobietę. nad taśmą mierniczą. Hayes podniósł wzrok w poszukiwaniu kamery przemysłowej, ale – Nie do wiary – mruknęła wyraźnie poruszona. – To znaczy... Mama nie żyje. Wiesz o – Przyniosę surowe mięso. może nie. Zacisnęła szczęki, głucha na rodzące się wątpliwości. Włożyła klapki i pośpieszyła na Według Hayesa powinien spakować manatki i wracać do Nowego Orleanu.
innym. stolikiem, wziął ją za rękę. – Bądź cierpliwa, dobrze? na punkcie Jamesa, jeśli rozumiesz, co mam na myśli.
to Oliver Crowe. Znamy się jeszcze z czasów studiów Pomimo uprzedzeń wobec przybyszów postanowiła zadbać o Potem były hamburgery. Bułki wyglądały jak
- Amber, idioto - podpowiada mu jasnowłosy kolega, który z nim przyjechał. W pewnym momencie zaczęła się śmiać. Wyobraziła sobie, co by Kate spojrzała jeszcze w jej stronę, nie wiedząc, co robić, a potem
- No, ciebie na pewno pociąga. Gdyby nie była główną podejrzaną, chętnie byś się z nią umówił, co? - Nie sądzę - skłamał Reed. - Jak dla mnie jest zbyt szalona. - Mówiłam ci, żebyś mi nie pieprzył. Cholera, kolejna ćwierćdolarówka. - Zeskoczyła z biurka. - Lubisz, jak są trochę szalone. Albo lekko perwersyjne. Albo nawet bardziej niż lekko. Lubisz, jak są inne. Czy nie na tym polegał problem z tą nauczycielką? Z Helen? Była zbyt konserwatywna. Reed nie odpowiedział, zacisnął tylko szczęki. - No dobra! - Morrisette podniosła ręce, jakby się poddawała. - Jestem ostatnią osobą, z którą można rozmawiać o uczuciach. Jeśli w promieniu tysiąca kilometrów znajduje się jakiś nieudacznik, to pewnie właśnie ja umówię się z nim na randkę. Nie skomentował tego. Nie chciał ciągnąć tej rozmowy. Nie chciał też myśleć o Helen ani zastanawiać się, jak wyglądałoby jego życie, gdyby został w San Francisco, uległ jej naciskom i ożenił się z nią. A co do Caitlyn Bandeaux, nie ma o czym mówić: była podejrzaną. Koniec i kropka. Uważał, że hipoteza z samobójstwem jest już nieaktualna, choć jeszcze nie powiedziałby tego ani prasie, ani rodzinie Bandeaux. - Może uda ci się namierzyć tę jej terapeutkę, Rebekę Wade. Wyjechała z miasta jakiś miesiąc temu i nie podoba mi się to. Za wszelką cenę spróbuj ją znaleźć. Jak najszybciej. Chcę wiedzieć, dlaczego wyjechała, gdzie jest i co może nam powiedzieć o Caitlyn Bandeaux. - A słyszałeś o tajemnicy lekarskiej? - Obejdź to jakoś. Dziwny zbieg okoliczności, że pani doktor właśnie zniknęła. - Myślisz, że została zabita przez swoją pacjentkę? - Nic nie myślę, dopóki jej nie znajdziemy. Tymczasem sprawdzę dokładnie alibi Caitlyn Bandeaux. - To dobry początek - powiedziała, uderzając dłonią w biurko - cholernie dobry początek. - A to kolejna ćwierćdolarówka. W takim tempie do Bożego Narodzenia zbierzesz na studia dla dzieciaków. - Bardzo śmieszne - mruknęła. Chyba miała ochotę skląć go od ostatnich, ale ugryzła się w język. - Dam ci znać, kiedy odnajdę doktor Wade. A ty otrząśnij się z tych swoich mrzonek i wykombinuj, jak udowodnić, że Caitlyn Bandeaux zabiła męża. - Widzę, że chrzanisz zasadę domniemanej niewinności... - Myślę, że to kompletne... bzdury. Postawię wszystkie oszczędności na studia dzieciaków na to, że pani Bandeaux jest winna bez dwóch zdań. Sen znów powrócił. Usłyszała głos brata odbijający się echem od skał. - Pomocy! - krzyczał, a jego wołanie gasło wśród szalejącej burzy. - Niech mi ktoś pomoże! Caitlyn biegła przez gąszcz wiotkich sosen, ślizgała się na cienkiej warstwie śniegu pokrywającej leśną ściółkę. - Gdzie jesteś? Charles! - krzyknęła na całe gardło, drapiąc się przez zwalony pień. Czy zbliżała się do niego, czy oddalała? - Charles! O Boże, o Boże, Boże! Gdzie on jest? Padał śnieg i nadciągała noc, las pogrążał się w ciemności. Przedzierając się przez gęsty zagajnik, dostrzegła brata leżącego w krzakach; z piersi sterczała mu strzała, a na sztruksowej koszuli miał ciemną czerwoną plamę. – Właśnie tego chciałbym się dowiedzieć. Zacisnęła szczęki, głucha na rodzące się wątpliwości. Włożyła klapki i pośpieszyła na Kolejny cios, w który włożyła całą siłę. Porywaczka w piance brnęła przez wodę do Przed wyjazdem do San Juan Capistrano Bentz odrobił pracę domową. Sprawdził w na dole? A może to tylko dżin? Jest trochę pijana, mąci jej się w głowie, ale... Jeśli naprawdę zginęła w tamtym wypadku.